Bristol Beaufighter  

Ιστορία και Μοντέλο στην 1/48

Ψιθυριστός θάνατος...

Ένα από τα πιο επιτυχημένα αεροσκάφη των Βρετανών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου, το Bristol Beaufighter, που πέρασε στην ιστορία μεταξύ των Άγγλων στρατιωτών με το παρατσούκλι «Beau». «Ψιθυριστό θάνατο» αποκαλούσαν οι δυνάμεις του Άξονα και πιο συγκεκριμένα οι Γιαπωνέζοι, αυτού του τύπου τα βρετανικά αεροπλάνα...

«Πετούσαν χαμηλά και αργά. Κουβαλούσαν μόνο μια τορπίλη, και ο διακριτικός θόρυβος που έκαναν οι μηχανές τους γινόταν αντιληπτός μόνο όταν πλέον ήταν πολύ κοντά μας. Η πατέντα με τις καλυμμένες βαλβίδες εξαγωγής των κινητήρων τα έκανε σχεδόν αθόρυβα...

Στην αρχή ακούσαμε ένα απαλό σφύριγμα, θα μπορούσε να ήταν και ο αέρας από τα ξάρτια του πλοίου, μετά ένα συνεχόμενο μονότονο ψίθυρο και μετά το ακούσαμε ξεκάθαρα. Όμως η τορπίλη είχε ήδη φύγει...

Το σκάφος κλυδωνίστηκε με δύναμη και σε λιγότερο από μισή ώρα βυθίστηκε... οι περισσότεροι χάθηκαν»…

Τα Bristol Beaufighter ήταν κυρίως ελαφριά βομβαρδιστικά με δυνατότητα προσέγγισης στόχου από πολύ μικρό ύψος, αφού είχαν τη δυνατότητα να πετούν με πολύ μικρή ταχύτητα. Παράλληλα εμπλέκονταν σε αερομαχίες και αποτελούσαν αεροσκάφη προστασίας, αφού συνόδευαν νηοπομπές. Εκεί όμως που δοξάστηκαν ήταν στον αγώνα κατά των πλοίων. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ήταν ίσως από τα πλέον θανατηφόρα για τα πολεμικά πλοία. Πετώντας σε πολύ μικρό ύψος ευθυγραμμίζονταν με το εχθρικό πλοίο και εξαπέλυαν τη μια και μοναδική τους τορπίλη. Η βιβλιογραφία αναφέρει πως

μόνο τα αυστραλιανά Beaufighter βύθισαν περισσότερα από 700 γιαπωνέζικα σκάφη.

 Το μοντέλο !  Bristol Beaufighter 1/48 του Μιχάλη Παπαδάκη τα λόγια είναι περιττά !

Bristol Beaufighter by Michael Papadakis

Από το 1939 έως και το τέλος του πολέμου, το 1945, κατασκευάστηκαν συνολικά 5.564 τέτοια αεροσκάφη.

Στο πολεμικό θέατρο του Αιγαίου κύριος αντίπαλός τους ήταν τα γερμανικά Junkers-88, επίσης δικινητήρια αλλά με τέσσερα άτομα πλήρωμα. Αν και τα Beaufighter ήταν γρηγορότερα, με μέγιστη ταχύτητα τα 488 χιλιόμετρα

την ώρα (ενώ τα Jukners-88 τα 470 χιλιόμετρα την ώρα), ήταν πιο ευέλικτα και πιο ικανά στις αερομαχίες. Τα Beaufighter προξενούσαν όμως και μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο αφού διέθεταν υπεροπλία, ενώ λόγω του μεγάλου φορτίου που κουβαλούσαν ήταν αρκετά ανθεκτικά ακόμα και εάν είχαν χτυπηθεί. Πάρα πολλά αεροσκάφη κατάφερναν να επιστρέψουν στη βάση τους ακόμα και εάν είχαν δεχθεί ισχυρά πυρά.

 Στα τέλη του 1944, μονάδες Raf Beaufighter συμμετείχαν στον Ελληνικό εμφύλιο πόλεμο

Bristol Beaufighter by Michael Papadakis

Τα Bristol Beaufighter, παρόλο το μεγάλο τους βάρος, ήταν αρκετά γρήγορα και έφεραν και πολύ οπλισμό. Επανδρώνονταν από δύο άτομα, είχαν δύο ισχυρούς κινητήρες 1.770 ίππων, τύπου Hercules, και 2.366 χιλιόμετρα αυτονομία. Διέθεταν έξι σταθερά πολυβόλα διαμετρήματος 7,7 χιλιοστών και ένα κινητό των 7,7 χιλιοστών, το γνωστό Vickers, που το χειριζόταν ο ένας εκ των δύο του πληρώματος σε περίπτωση αερομαχίας. Το Vickers ήταν στερεωμένο πίσω από το πιλοτήριο, μπροστά από το κάθετο σταθερό φτερό, όπου, μαζί με τη θέση του πολυβολητή, το περιέβαλλε ένας θόλος από γυαλί. Στη συνέχεια διέθετε τέσσερα πυροβόλα των 20 χιλιοστών, στο ρύγχος του αεροσκάφους ακριβώς κάτω από τη θέση των πιλότων. Τέλος, μια τορπίλη και δύο βόμβες των 113 κιλών ή οχτώ ρουκέτες των 41 κιλών αέρος-επιφανείας. Είχε άνοιγμα φτερών 17,63 μέτρα και συνολικό μήκος ατράκτου 12,70 μέτρα.

Έχουν εντοπιστεί μέσα στη θάλασσα του αιγαίου πολλά κουφάρια beaufigter .Στην Πάρο βρίσκετε ένα  στα 30 μέτρα περίπου και προσφέρετε και για  καταδυτική περιήγηση .Τελευταία δημοσίευση για ένα αεροπλάνο που βρίσκετε στην θαλάσσια περιοχή της Σητεία και γίνετε λόγος για την ανέλκυση του.

Το ναυάγιο της Πάρου